به نقل از «فارس»

ارتباط آلودگی هوا با بیماری پارکینسون

تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۰۴۳۵۵

به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از نیوزمدیکال، مطالعه جدیدی که توسط محققان موسسه عصبی بارو انجام شد نشان داد افرادی که در مناطقی با سطح متوسط آلودگی هوا زندگی می کنند در مقایسه با افرادی که در مناطقی با کمترین میزان آلودگی هوا زندگی می کنند، 56 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این مطالعه که در روز دوشنبه 30 اکتبر(8آبان) در مجله پزشکی آکادمی عصب شناسی آمریکا به صورت آنلاین منتشر شد، برای شناسایی الگوهای ملی و جغرافیایی بیماری پارکینسون و ردیابی ذرات ریز انجام شد.

کریزانوفسکی، محقق مؤسسه عصبی بارو، گفت: «مطالعات قبلی نشان داده‌اند که ذرات ریز باعث التهاب در مغز می‌شوند، مکانیزم شناخته‌شده‌ای که بیماری پارکینسون می‌تواند توسط آن ایجاد شود. ما با استفاده از تکنیک‌های تحلیلی پیشرفته جغرافیایی، برای اولین بار توانستیم یک ارتباط قوی در سراسر کشور بین بیماری پارکینسون و ذرات ریز را تأیید کنیم.»

این مطالعه همچنین نشان داد که ارتباط بین آلودگی هوا و بیماری پارکینسون در هر بخش از آمریکا یکسان نیست و از نظر قدرت در مناطق مختلف متفاوت است. افرادی که در نیمه غربی ایالات متحده زندگی می کنند در مقایسه با سایر نقاط کشور در معرض خطر کمتری برای ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.

تفاوت های منطقه ای در بیماری پارکینسون ممکن است منعکس کننده تفاوت های منطقه ای در ترکیب ذرات معلق باشد. برخی از مناطق ممکن است ذرات معلق حاوی اجزای سمی بیشتری در مقایسه با مناطق دیگر داشته باشند.

اگرچه نویسندگان هنوز منابع مختلف آلودگی هوا را بررسی نکرده‌اند، کریزانوفسکی گفت آلودگی در مناطقی که آلودگی ناشی از ترافیک و فلزات سنگین باشند با مرگ سلولی در بخشی از مغز درگیر در بیماری پارکینسون مرتبط است.

کریزانوفسکی می‌گوید: «مطالعات جغرافیایی مبتنی بر جمعیت پتانسیل نشان دادن نقش سموم محیطی در توسعه و پیشرفت پارکینسون دارند و همین روش‌ها را می‌توان برای کشف سایر پیامدهای سلامت عصبی نیز به کار برد.»

محققان امیدوارند داده‌های این مطالعه جدید به اجرای سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تر کمک کند تا سطح آلودگی هوا و خطر ابتلا به بیماری پارکینسون و سایر بیماری‌های مرتبط را کاهش دهد.

کریزانوفسکی می گوید: با وجود سال ها تحقیق در تلاش برای شناسایی عوامل خطرزای محیطی بیماری پارکینسون، بیشتر تلاش ها بر قرار گرفتن در معرض آفت کش ها متمرکز شده است. این مطالعه نشان می دهد که ما باید به آلودگی هوا نیز به عنوان عاملی در ایجاد بیماری پارکینسون نگاه کنیم.

بیماری پارکینسون باعث حرکات غیرقابل کنترل مانند لرزش و همچنین اختلالات خواب و سلامت روان می شود. علائم با گذشت زمان بدتر می شوند و در نهایت بیماران ممکن است در راه رفتن یا صحبت کردن دچار مشکل شوند.هیچ درمانی برای  پارکینسون وجود ندارد، بنابراین شناسایی عوامل خطر قابل اصلاح، برای جلوگیری از بیماری مهم است. 

پیش از این محققان دانشکده سلامت دانشگاه هاروارد دریافته بودند که زندگی در نزدیکی فضاهای سبز، پارک ها و فضاهای آبی مانند کنار دریاچه ها ممکن است خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل بیماری های شناختی مانند آلزایمر و پارکینسون را برای افراد مسن کاهش دهد.کارشناسان دیگر می گویند حضور در طبیعت می تواند احساسات مثبت افراد (مانند شادی) را تحریک کند و احساسات منفی (مانند عصبانیت) را کاهش دهد.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: بیماری پارکینسون آلودگی پارکینسون بیماری پارکینسون آلودگی هوا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۰۴۳۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پزشکان می‌گویند آسانسورسواری عمر را کوتاه می‌کند؛ جایگزین استفاده از راه‌پله!

 استفاده از آسانسور صرفا برای راحتی در جابه‌جایی عمودی نیست. همه دانشجویان رشته‌های علوم پایه و مهندسی در درس فیزیک، اصل هم‌ارزی نسبیت عام را خوانده‌اند که حرکت شتابدار در آسانسور معادل حضور در میدان گرانشی است و زمان در حضور میدان گرانشی، کندتر می‌گذرد. این یافته اینشتین در آثار علمی‌تخیلی برجسته‌ای مانند «میان‌ستاره‌ای» اثر کریستوفر نولان نیز به‌زیبایی نشان داده شده است.

با این حال به نقل از ایسنا، استفاده از آسانسور هیچ کمکی به طول عمر شما نمی‌کند و درمقابل، انتخاب راه‌پله می‌تواند به شما کمک کند تا زندگی طولانی‌تری داشته باشید. به طور مشخص، بالا رفتن از چند پله در روز، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و مرگ را کاهش می‌دهد حتی اگر سابقه مشکلات قلبی داشته باشید.

دکتر سوفی پادوک(Sophie Paddock)، نویسنده این مطالعه از دانشگاه آنگلیا شرقی و بنیاد بیمارستان دانشگاه نورفولک و نورویچ می‌گوید: «اگر هر دو گزینه پله‌ها یا آسانسور را دارید، به سراغ پله‌ها بروید، زیرا این کار به قلب شما کمک می‌کند. حتی فعالیت‌های بدنی کوتاه‌مدت تأثیرات مفیدی بر سلامتی دارد، و دوره‌های کوتاه بالا رفتن از پله‌ها می‌تواند یک هدف دست یافتنی برای فعالیت‌های روزانه باشد».

بیماری‌های قلبی عروقی علت اصلی مرگ‌ومیر در بسیاری از کشورهای جهان ازجمله ایالات متحده هستند، اما محققان می‌گویند که ورزش منظم می‌تواند به پیشگیری از آن کمک کند. متأسفانه، مطالعه جدیدی که در مجله ESC Preventive Cardiology ۲۰۲۴ ارائه شد، نشان می‌دهد که از هر چهار فرد بزرگسال در سراسر جهان، یک نفر از سطوح توصیه شده فعالیت بدنی برخوردار نیست.

در ایالات متحده، بزرگسالان باید هر هفته حدود ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط داشته باشند که این میزان، معادل ۳۰ دقیقه پیاده‌روی سریع روزانه در ۵ روز از هفته است. همچنین اضافه کردن دو روز فعالیت‌های تقویت عضلانی توصیه می‌شود که در آن، همه گروه‌های عضلانی اصلی از جمله پاها، باسن، پشت، شکم، سینه، شانه‌ها و بازوها درگیر شوند.

جزئیات پژوهش

دکتر پادوک خاطرنشان می‌کند که بالا رفتن از پله‌ها، ورزشی آسان و قابل‌دسترس است که افراد می‌توانند در هر مکانی انجام دهند، از ساختمان آپارتمانی خود گرفته تا پارک‌های شهری. با در نظر گرفتن این موضوع، این مطالعه جدید به بررسی تأثیر بالا رفتن از پله بر طول عمر و سلامت قلب پرداخته است.

این گروه ۹ مطالعه قبلی را در مورد بالا رفتن از پله‌ها با بیش از ۴۸۰ هزار شرکت‌کننده‌ جمع‌آوری کرد. این مطالعات مجموعه وسیعی از شرایط را مورد بررسی قرار داد و درمورد تعداد پله‌هایی که شرکت‌کنندگان از آن بالا رفتند یا سرعتی که از آن پله‌ها بالا رفتند، تفاوتی قائل نشد. این ۹ گزارش شامل افراد سالم و همچنین افراد مبتلا به بیماری شریانی محیطی یا سابقه حملات قلبی بود. شرکت کنندگان از ۳۵ تا ۸۴ سال سن داشتند.

به طور کلی، این مطالعه جدید نشان داد که بالا رفتن از پله‌ها با کاهش ۲۴ درصدی خطر مرگ به هر دلیلی ارتباط دارد. شرکت کنندگان همچنین ۳۹ درصد کمتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی قرار گرفتند. علاوه بر این، بالا رفتن از پله‌ها به این شرکت‌کنندگان کمک کرد تا از برخی از عوارض عمده بیماری‌های قلبی عروقی، از جمله حمله قلبی، نارسایی قلبی و سکته جلوگیری کنند.

دکتر پادوک می‌گوید: «بر اساس این نتایج، ما مردم را تشویق می‌کنیم که پله‌نوردی را در زندگی روزمره خود بگنجانند. مطالعه ما نشان داد که هرچه فردی از پله‌ها بیشتر بالا برود، مزایای بیشتری دارد. بنابراین، چه در محل کار، چه در خانه و چه در جای دیگر، از پله‌ها استفاده کنید».